PALESTINA
Rond de Gazaanse muzikant Alaa Shublaq (Gent) speelt deze ad hoc band met de Palestijnse klarinettist Ahmed Hawwash (Antwerpen) en de Belgische sociaal werker/muzikant Renaud Arents (Brussel).
Hun gedeelde passie voor muziek en een ondubbelzinnige steun aan de Palestijnse strijd is wat deze muzikanten samenbrengt voor dit project, rond twee zorgvuldig geselecteerde gedichten.
Teksten
De Belg in 1848
O België! dierbaar vaderland!
hoe fel de woeste baren klotsen,
en werpen menig schip op ’t strand,
gij staet onwrikbaer als de rotsen.
De donder loeit alom en slaat Europa’s kroonen
van ’t hoogste van haar gloor in ’t diepste van haar doem.
Gij, Belgie praalt alléén op neêrgeschokte troonen
met onverslensb’ren roem.
Het volk, het diepverblinde volk!
wil alle dwinglandij verpletten...;
‘t wil niet meer bukken voor den dolk
van Koningen en stalen wetten.
’t wil vrij zijn, ’t rukt zich los… ’t schroot plengt het bloed
bij stroomen,
uit menig zuivre borst; ’t velt duizenden ter neêr...
En ’t volk, eilaas! na al zijn’ valsche vrijheidsdroomen,
prangt zich in ketens meer.
Maar België heeft zijn troon bewaard
toen list en snoodheid hem besprongen...;
zijn helden staan er rond geschaard
Als dapp’re leeuwen, rond hun’ jongen.
koen, moedig, onversaagd, door eendracht nauw verbonden,
zij duchten geen gespuis, hun bloed staat steeds te pand.
De troonbestormer ras, wordt door den leeuw verslonden,
voor u, o vaderland!
O gij, wiens weêrgalooze macht
verstrooit de forsche staatsorkanen,
en spot met die het recht verkracht,
om valsche vrijheid ’t spoor te banen
geduchte, groote God! Uit streng beproefde velden
stijgt, uwen naam ter eer de zuiv’re wierookbrand…
Versterk dan ‘t leeuwenkroost; behoud den moed der helden;
bewaar ons vaderland!
tekst: Guido Gezelle
البلجيكي في العام 1848
يا بلجيكا! يا أرض الآباء الغالية!
رغم شراسة الأمواج العاتية،
التي ترشق الشاطئ بجموع السفن،
أنتِ ثابتةٌ كصخرة لا تلين.
الرعد يزأر في كل مكان مطوّحا بتيجان أوروبا
من خيلائها الرفيع حتى استكانتها العميقة.
يا بلجيكا، أنت الوحيدة التي تنظر من شاهقٍ إلى عروش متساقطة
وهج نجومها بائد.
الشعب، الشعب أعمى البصر!
ينوي سحق كل طغيان ...
لن يطأطئ بعد اليوم رأسه أمام خناجر
الملوك ولا الأحكام المستبدّة.
شعبنا ينشد الحرية، ينتزع نفسه... شعبنا يلقي بأنقاض الدم
في مجاري المياه،
من عديد الأثداء الطاهرة. يجندل الآلاف...
والشعب، يا للأسف! بعد كل أحلامه الكاذبة عن الحرية،
ينوء أكثر تحت نير الأغلال.
لكن بلجيكا حافظت على عرشها
عندما انقضت عليها المؤامرة والغطرسة...
تجمّع أبطالها حولها
كالأسود البواسل حول أشبالهما.
أشاوسٌ، شجعان، لا يعرفون الخوف، موحّدون متكاتفون،
لا يهابون، دماؤهم دوما على المحك.
سلالة مغتصبي العروش، تلتهمهم الأسود،
من أجلك أنت يا وطني!
يا أنت، يا ذا البأس منقطع النظير
الذي تُشتّتُ أعاصير الدولة الهائلة،
وتهزأ ممن يغتصب الحق،
ويعبّد مسارا باطلا للحرية
أيها الربّ العظيم! من الحقول المُبتلاة
تعلو أنت، يعلو اسمك المكرّم نار البخور النقيّة...
اجعل نسل الأسود قويا؛ شدّ عزيمة الأبطال.
احفظ لنا هذا الوطن!
خيدو خِزَله من مجموعة: تمارين شعرية
vertaling: Hazim Kamaledin
Teksten
مَوطِنِي مَوطِ
نِيالجلالُ والجمالُ والسَّنَاءُ والبَهَاءُ
في رُبَاكْ في رُبَاكْ
والحياةُ والنجاةُ والهناءُ والرجاءُ
في هواكْ في هواكْ
هلْ أراكْ هلْ أراكْ
𝄇 سالِماً مُنَعَّماً و غانما مكرما 𝄆
هلْ أراكْ في عُلاكْ
تبلُغُ السِّمَاكْ تبلغُ السِّمَاكْ
مَوطِنِي مَوطِنِي
٢
مَوطِنِي مَوطِنِي
الشبابُ لنْ يكِلَّ هَمُّهُ أنْ يستقلَّ[b]
أو يَبيدْ أو يَبيدْ
نَستقي منَ الرَّدَى ولنْ نكونَ للعِدَى
كالعَبيدْ كالعَبيدْ
لا نُريدْ لا نُريدْ
𝄇 ذُلَّنَا المُؤَبَّدا وعَيشَنَا المُنَكَّدا 𝄆[c]
لا نُريدْ بلْ نُعيدْ
مَجدَنا التّليدْ مَجدَنا التّليدْ
مَوطِنِي مَوطِنِي
٣
مَوطِنِي مَوطِنِي
الحُسَامُ و اليَرَاعُ لا الكلامُ والنزاعُ
رَمْزُنا رَمْزُنا
مَجدُنا و عهدُنا وواجبٌ منَ الوَفاء
يهُزُّنا يهُزُّنا
عِزُّنا عِزُّنا
𝄇 غايةٌ تُشَرِّفُ و رايةٌ ترَفرِفُ 𝄆
يا هَنَاكْ في عُلاكْ
قاهِراً عِداكْ قاهِراً عِداكْ
مَوطِنِي مَوطِنِي
tekst: Ibrahim Touqan
Mijn vaderland
I
Mijn vaderland, mijn vaderland,
Schittering en schoonheid, heerlijkheid en pracht
Ontvouwen zich in je glooiende heuvels.
Leven en verlossing, hoop en plezier
Glanzen in jouw hemelruim, in jouw hemelruim.
Zal ik je weerzien? Zal ik je weerzien?
Getroost, gekoesterd en juichend geëerd,
Zal ik je weerzien in heel je volmaaktheid?
Reikend naar de sterren, reikend naar de sterren,
Mijn vaderland, mijn vaderland.
II
Mijn vaderland, mijn vaderland,
Moe zal jouw jeugd nooit worden,
Jouw onafhankelijkheid*, dat is haar doel;
Anders zal zij sterven, sterven.
Wij zullen onze dorst lessen
Met de dood van onze vijanden
En nooit, nooit zullen wij ons laten knechten.
Wij weigeren, wij weigeren
Eindeloze onderwerping en armzalig leven.
Wij zullen erven, wij zullen eindelijk erven
De glorie, de glorie,
Ons nagelaten door generaties en generaties.
Mijn vaderland, mijn vaderland.
III
Mijn vaderland, mijn vaderland,
Het zwaard en de pen zullen ons bijstaan
Want holle praat en stoeferij
Lossen geen problemen op.
Ons luisterrijk verbond en onze trouwe plicht
Inspireren ons, inspireren ons.
Onze glorie, onze glorie
Is een nobel doel, net als de wapperende vlag.
O zie toch, uw volmaaktheid, zoveel malen
Stralender dan de schim die u gepijnigd heeft.
Mijn vaderland, mijn vaderland.
Vertaling: Annemarie Estor en Mohamad Mohamad
Waarom deze teksten?
Guido Gezelles 'De Belg in 1848', geschreven tijdens de dreiging van een Franse invasie en annexatie van België, vertelt over de Belgische liefde voor het vaderland, over veerkracht en het recht op verzet. Toevallig bracht de Nakba honderd jaar later datzelfde recht op zelfbeschikking van Palestina en zijn bevolking in gevaar. Zelf kozen we voor het lied 'Mawtani', omdat het onze identiteit en cultuur vertegenwoordigt en het Palestijnse volkslied is.